De gulde snede wordt al eeuwen gebruikt
De gulde snede wordt al eeuwen gebruikt
De regel van derden
is een fotografische techniek. Je kunt het toepassen op ieder onderwerp om de compositie en balans in je foto te verbeteren.
Hoe werkt dat?
De regel van derden is een compositorisch hulpmiddel dat gebaseerd is op het idee dat de aandachtspunten in een afbeelding op de snijpunten van de lijnen die de foto in drieën verdelen liggen.
Dat wil dus zeggen dat je belangrijke beeldelementen of lijnen, zoals de horizon op of langs die fictieve lijnen plaats in je beeld. Dan valt het op zijn plek, vinden mensen het prettig om naar te kijken.
Waar komt dat vandaan?
De gulden snede is een verhouding die ook veel voorkomt in de natuur. Ook in de kunst en architectuur wordt veel gebruik gemaakt van deze verhouding. Er is evenwicht in deze verhouding.
Gulden Snede
De gulden snede is al eeuwen bekend. De gulden snede of 'Divina Proportia' (goddelijke proportie) wordt afgekort met de Griekse letter Φ wat je uitspreekt als Fie.
De oude Egyptenaren bouwden hun piramides op basis van de gulden snede. Ook in het Parthenon en kun je Φ terugvinden.
Φ kom je overal tegen: bijvoorbeeld in de verhouding tussen de lengte van het middelste botje in je vinger tot het langste botje en het kortste botje.
Maar ook in de schilderkunst. Mondriaan, maar ook Leonardo da Vinci maakte gebruik van de gulden snede. De compositie van de Mona Lisa houdt zich aan de gulden snede: het lichaam staat in verhouding tot het hoofd, de neus tot het gezicht, enzovoort..
Het getal geeft een speciale verhouding van lijnstukken aan: stel dat je twee lijnen hebt van lengte a en b, dan voldoen deze aan de gulden snede als de gezamenlijke lengte van de lijnen zich verhoudt tot a op dezelfde manier dat a zich verhoudt tot b.
Met andere woorden: als de verhouding van het grootste deel ten opzichte van de hele lijn gelijk is aan de verhouding van het kleinste deel ten opzichte van het grootste deel is er sprake van de gulden snede.
Waarom is deze verhouding nu zo bijzonder?
Leonardo Fibonacci publiceerde een bijzondere rij getallen: elk getal van de rij (behalve de eerste twee) is gelijk aan de som van de twee voorgaande getallen. Dat levert de volgende rij getallen op: 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, enzovoorts.
Als je een getal uit deze reeks deelt door getal er voor, dan komt daar ongeveer het gulden-snede-getal Φ uit. Dit vormt de rekenkundige basis voor de gulden snede.
Als je op het web zoekt op Fibonacci kom je leuke dingen tegen:
De Fibonacci-reeks zit vol met eigenaardigheden, zoals elke optelsom van tien opeenvolgende getallen uit de reeks is deelbaar door elf (probeer maar eens). Om de zestig getallen herhaalt het laatste cijfer, bijvoorbeeld het tweede getal is 1, het tweeënzestigste getal in de reeks eindigt op een 1 (….4052739537881), het 122ste getal in de reeks eindigt op een ….. 1 (…..14028366653498915298923761), etcetera.
Zoek vooral ook op 'gulden snede' in combinatie met 'het oog van god
